Ang Magandang Pagkakaibigan ng Matalinong Unggoy at Mapagbigay na Pagong

Isang araw, may isang matalinong unggoy na nakita ang isang pagong na umiiyak sa tabi ng ilog. Tinanong ng unggoy kung bakit umiiyak ang pagong. Sinabi ng pagong na mayroon siyang tinatago na espesyal na perlas sa ilalim ng malalim na ilog. Gusto sana niyang kunin ito, ngunit hindi niya kaya dahil mabagal siya at hindi siya marunong lumangoy. Dahil sa kanyang matalinong isip, naisip ng unggoy na tulungan ang pagong. Nag-isip siya ng paraan kung paano niya maililigtas ang perlas para sa pagong. Kumuha siya ng sanga ng puno at ginawa niya itong tulay para makatawid sa kabilang ibayo ng ilog. Nang makarating sila sa kabilang ibayo, nakita ng unggoy ang perlas na iniiyakan ng pagong. Kunin niya ito at ibinalik sa pagong. Labis ang tuwa ng pagong sa tulong na ibinigay ng unggoy. Sinabi ng pagong sa unggoy na handa siyang hatiin ang perlas bilang pasasalamat sa tulong nito.

Ngunit tumanggi ang unggoy sa alok ng pagong. Sabi niya, "Hindi ko kailangan ng perlas, basta't masaya ako na nakatulong sa'yo." Napangiti ang pagong sa sinabi ng unggoy at nagpasalamat muli. Mula noon, naging magkaibigan ang unggoy at pagong. Lagi silang nagtutulungan at nagmamalasakit sa isa't isa. Natutunan ng pagong na maging mabuti at magbahagi, habang natutunan ng unggoy na ang tunay na kasiyahan ay galing sa pagtulong sa iba. At doon nagsimula ang magandang pagkakaibigan ng matalinong unggoy at ng mapagbigay na pagong. Bilang aral, natutunan nilang pareho na ang kahalagahan ng pagiging mabait at mapagbigay sa kapwa.