Ang Magkaibigang Unggoy at Pagong

Isang araw, nagkasundo ang matalinong unggoy at mapagbigay na pagong na maglakbay sa kagubatan upang tuklasin ang mga bagong lugar. Masaya silang dalawa dahil mayroon silang mga kakayahang magagamit sa kanilang paglalakbay. Sa unang bahagi ng kanilang paglalakbay, nakita nila ang isang malungkot na kuneho. Nagsabi ang kuneho na nawawala ang kanyang daan pauwi dahil hindi niya maalala kung aling daan ang dapat niyang tahakin. Agad na nag-isip ang matalinong unggoy at sinabi sa kuneho, "Huwag kang mag-alala! Ako ay matalino at alam ko kung saan ang tamang daan. Susundan mo lang ako!" Inuna niya ang kuneho at pinakita ang tamang daan pauwi. Ang kuneho ay tuwang-tuwa at nagpasalamat ng marami sa matalinong unggoy at mapagbigay na pagong. Sa ikalawang bahagi ng kanilang paglalakbay, nakita nila ang isang uhaw na ibon na hindi makahanap ng tubig. Binigyan ng matalinong unggoy ng isang sipilyo ang ibon para maabot niya ang malapit na ilog. Binusog ng mapagbigay na pagong ang ibon ng isang sariwang mangga.

Sa ikatlong bahagi ng kanilang paglalakbay, may nakita silang malungkot na kuneho na nahulog sa butas. Tinulungan ng matalinong unggoy at mapagbigay na pagong ang kuneho na umakyat gamit ang kanilang talino at pagsasama-sama. Sa huling bahagi ng kanilang paglalakbay, nakita nila ang mga kasamang hayop na nagpasalamat sa kanila sa pamamagitan ng isang handaan. Ang matalinong unggoy at mapagbigay na pagong ay masayang kumain kasama ang mga kaibigan nilang hayop. Pagkatapos ng kanilang paglalakbay, bumalik na ang matalinong unggoy at mapagbigay na pagong sa kani-kanilang tahanan. Natutunan nila ang kahalagahan ng pagtutulungan, kabaitan, at pagkakaibigan sa kanilang paglalakbay. Sa tuwing naririnig nila ang mga kwento ng iba't ibang hayop, laging naaalala nila ang kanilang maligayang paglalakbay at mga natulungan nila. Naging magkaibigan ang matalinong unggoy at mapagbigay na pagong at nanatili silang magkaibigan hanggang sa wakas ng kanilang mga buhay.