Ang Magandang Ugnayan nina Miguel at Sophia

Sa isang maliit na bayan, may isang paaralan kung saan mag-aaral ang mga batang magagalang na gumagamit ng mga magagalang na pananalita. Ang bawat salita na kanilang ginagamit ay puno ng respeto at pagmamahal. Isang araw, may isang batang nagngangalang Miguel na napansin ang isang bagong estudyante sa kanilang paaralan. Ang pangalan ng bagong estudyante ay Sophia. Si Sophia ay hindi gaanong marunong magsalita ng magagalang na pananalita at madalas ay hindi rin siya marunong makipag-usap ng mabuti sa ibang tao. Dahil dito, marami sa kanilang mga kaklase ang hindi gaanong gusto si Sophia. Isang araw, habang naglalaro sa playground, nakita ni Miguel si Sophia na umiiyak. Lumapit si Miguel sa kanya at tinanong kung bakit siya umiiyak. Sinabi ni Sophia na hindi niya alam kung paano siya makikipagkaibigan sa kanilang mga kaklase dahil sa kanyang kahirapan sa pagsasalita ng magagalang na pananalita. Naisip ni Miguel na siya ay dapat tumulong kay Sophia. Sinimulan niya ang pagtuturo kay Sophia ng tamang pagsasalita at kung paano makipag-usap ng mabuti sa ibang tao. Marami silang pinagdaanang hirap, ngunit hindi sila sumuko.

Hanggang sa isang araw, nagkaroon ng isang palaro sa kanilang paaralan. Si Sophia ay nangangamba na hindi siya magaling sa mga palaro at walang magkakagusto sa kanya. Ngunit dahil sa tulong at suporta ni Miguel, nagtagumpay si Sophia sa mga palaro at nakakuha pa siya ng mga bagong kaibigan. Mula noon, naging masaya na si Sophia sa paaralan. Nagpapasalamat siya kay Miguel sa pagtulong sa kanya. Natutunan niya na ang tamang pagsasalita at magagalang na pananalita ay mahalaga sa pakikipagkaibigan at sa pakikipag-ugnayan sa ibang tao. Sa huli, naging magkaibigan sila ni Miguel at Sophia. Ipinakita nila sa kanilang mga kaklase kung paano magkaroon ng respeto at magmahalan sa pamamagitan ng magagalang na pananalita. At mula noon, ang bawat isa sa kanilang mga kaklase ay natuto rin na maging magagalang sa kanilang pananalita at sa pakikitungo sa iba.