Een Klein Gebaar, Een Groot Verschil

De vrouw wachtte op de bus. Ze stond daar, met een dikke buik en een vermoeide blik in haar ogen. De bus arriveerde en ze probeerde haastig naar binnen te stappen, maar niemand leek haar te willen helpen. Ze zocht naar een zitplaats, maar alle stoelen waren bezet. De vrouw voelde zich teleurgesteld en uitgeput. Ze dacht bij zichzelf: "Waarom is niemand vriendelijk genoeg om mij een zitplaats aan te bieden? Ze zien toch dat ik zwanger ben."

Ze probeerde rustig te blijven en pakte stevig de handgrepen vast terwijl de bus begon te rijden. De chauffeur keek in de achteruitkijkspiegel en zag de vermoeide blik van de vrouw. Hij stopte de bus en liep naar haar toe. "Kom hier, mevrouw, ik geef je mijn stoel," zei de chauffeur vriendelijk. De vrouw glimlachte dankbaar en nam plaats op de stoel.

Terwijl ze daar zat, voelde ze een golf van dankbaarheid over zich heen komen. Ze besefte dat niet alle mensen onvriendelijk zijn, en dat er nog steeds goede mensen op de wereld zijn. De chauffeur had haar laten zien dat vriendelijkheid en mededogen belangrijk zijn.

Toen de vrouw haar bestemming bereikte, bedankte ze de chauffeur nogmaals en stapte uit de bus. Ze voelde zich nu vol energie en vastbesloten om zelf ook vriendelijkheid te tonen aan anderen. Ze wist dat zelfs kleine gebaren, zoals het aanbieden van een zitplaats aan iemand in nood, een groot verschil kunnen maken.

De vrouw besloot om elke dag een bewuste inspanning te leveren om vriendelijk en behulpzaam te zijn. Ze hielp ouderen met oversteken, hield de deur open voor anderen en bood haar zitplaats aan wanneer ze iemand zag die het nodig had. Ze merkte dat haar daden anderen inspireerden om hetzelfde te doen, en al snel was er een sfeer van vriendelijkheid en mededogen in haar gemeenschap.

De vrouw besefte dat vriendelijkheid besmettelijk is, en dat zelfs de kleinste gebaren een groot verschil kunnen maken. Ze was dankbaar voor de les die ze had geleerd en was vastbesloten om die vriendelijkheid door te geven aan anderen.

En zo werd de vrouw, met haar zwangere buik, een lichtpuntje van vriendelijkheid in de wereld. En de buschauffeur, die haar een stoel had aangeboden, glimlachte elke keer als hij haar op zijn bus zag. Ze hadden allebei geleerd dat vriendelijkheid de wereld een betere plek maakt, en dat het nooit te laat is om te beginnen met het tonen van mededogen.