Eki de Bonkerd en Kenji de Denker

Op een zonnige dag speelden Kenji, zijn zusje Suki en hun vriend Renu buiten. Hun kleine dinovriend Eki, de triceratops, was er ook bij. Eki was heel speels en hield ervan om overal tegenaan te botsen.

Boem! Eki stootte tegen een struik. Boem! Hij stootte tegen een kleine boom. Eki dacht dat het een superleuk spel was.

Maar Suki probeerde een mooie bloem te tekenen. "Eki, stop eens met al dat gebonk!" riep ze. Renu zocht naar coole takken voor zijn hut. "Eki, je maakt te veel lawaai!" zei hij.

Kenji keek naar Eki. Eki wilde gewoon spelen. Kenji dacht diep na. Hoe kon Eki blij zijn, zonder dat zijn vrienden boos werden?

Kenji, die goed kon nadenken, kreeg een idee! "Eki," zei hij, "Kom eens hier!" Kenji wees naar een open plek in het gras, naast een grote, zachte zandheuvel. "Dit is jouw bonk-plek! Hier mag je zoveel stoten als je wilt!"

Eki keek blij. Hij rende naar de zandheuvel en begon ertegenaan te botsen. Boem, boem, boem! Het was zacht zand, dus er kwam geen hard geluid. Suki kon rustig tekenen en Renu kon in stilte takken zoeken.

Iedereen was blij. Kenji glimlachte. Hij had geleerd dat als je goed nadenkt, je een oplossing kunt vinden waar iedereen van kan genieten. Eki was blij met zijn bonk-plek, en de vrienden konden weer samen spelen in vrede.